بخش گندم در یک نگاه

گندم در میان محصولات زراعی ایالات متحده در سطح زیر کشت، تولید و درآمد ناخالص مزرعه، پس از ذرت و سویا، رتبه سوم را دارد. تخمین زده می شود که در سال 2022/23، کشاورزان ایالات متحده در مجموع 1. 65 میلیارد بوشل گندم زمستانه، بهاره و دوروم از سطح برداشت 35. 5 میلیون هکتار تولید کرده اند که یک رکورد کم است. کاهش اخیر در کشت گندم نشان دهنده یک روند نزولی بلند مدت در سطح زیر کشت و تولید گندم است. از زمان اوج گیری در سال 1981، سطح زیر کشت گندم در ایالات متحده بیش از 42 میلیون هکتار کاهش یافته است و تولید بیش از 1. 1 میلیارد بوشل کاهش یافته است.

با افزایش رقابت در بازارهای جهانی گندم، بازده کشاورزان برای کاشت گندم در ایالات متحده نسبت به سایر محصولات کاهش یافته است، که علاوه بر این برخی کشاورزان را تشویق به کاهش کاشت گندم کرده است. تغییرات در قوانین مزرعه در اواسط دهه 1990 که به کشاورزان امکان انتخاب محصول انعطاف پذیرتر را می داد، سطح زیر کشت گندم را نیز کاهش داد.

به طور خاص، قانون مزرعه 1996 جهت گیری بازار کاشت محصول را با حذف الزام کشاورزان برای حفظ سطح زیر کشت پایه محصول برای واجد شرایط بودن برای پرداخت های دولتی تقویت کرد. بعلاوه، کاشت گندم به دلیل نوآوری های تکنولوژیکی که چشم انداز تولید ذرت و سویا را بهبود بخشید، زمین خود را به دانه های درشت و دانه های روغنی از دست داد. بهبود ژنتیکی برای گندم به دلیل ژنتیک بسیار پیچیده‌تر و بازده بالقوه کمتر از سرمایه‌گذاری‌های تحقیقاتی، کندتر بوده است. کشاورزان گندم را عمدتاً برای استفاده از غذای انسانی کشت می کنند و غذاسازهای ایالات متحده نسبت به واکنش مصرف کنندگان به محصولات حاوی گندم اصلاح شده ژنتیکی (GM) محتاط هستند. هیچ گندم تراریخته به صورت تجاری در ایالات متحده کشت نمی شود.

کلاس های گندم ایالات متحده

گندم اصلی ترین غلات غذایی است که در ایالات متحده تولید می شود. سه نوع اصلی غلاتی که در داخل کاشته می شوند عبارتند از: گندم زمستانه، گندم بهاره و گندم دوروم.

گونه های گندم زمستانه در پاییز کاشته می شوند و معمولاً قبل از خواب با فرا رسیدن هوای سرد ایجاد می شوند. در بهار، گیاهان رشد خود را از سر می گیرند و تا فصل تابستان به سرعت رشد می کنند. تولید گندم زمستانه به طور متوسط تقریباً 70 درصد از کل تولید ایالات متحده را تشکیل می دهد.

زمستان‌ها در دشت‌های بزرگ شمالی سخت است، بنابراین کاشت گندم زمستانه محدود است و گونه‌های بهاره یا دوروم ترجیح داده می‌شوند. گندم بهاره و دوروم معمولاً به محض مساعد شدن شرایط خاک در اواسط مارس تا می کاشته می‌شوند و در اواخر تابستان یا پاییز همان سال برداشت می‌شوند. گندم بهاره معمولاً حدود 25 درصد از کل تولید گندم ایالات متحده یا 340 میلیون تا بیش از 600 میلیون بوشل را تشکیل می دهد. گندم دوروم کوچکترین از 3 دسته اصلی گندم است و معمولاً کمتر از 75 میلیون بوشل یا 2 تا 5 درصد از کل تولید گندم ایالات متحده را تشکیل می دهد.

سه دسته گندم را می توان به پنج دسته اصلی تقسیم کرد: زمستان قرمز سخت، بهار قرمز سخت، زمستان قرمز نرم، سفید و دوروم. هر کلاس کاربرد نهایی تا حدودی متفاوتی دارد و تولید به منطقه خاص بستگی دارد.

• گندم زمستانه قرمز سخت (HRW) حدود 40 درصد از کل تولید را تشکیل می دهد و عمدتاً در دشت های بزرگ (شمال تگزاس از طریق مونتانا) کشت می شود. HRW عمدتاً برای تهیه آرد نان استفاده می شود.
• گندم بهار قرمز سخت (HRS) حدود 25 درصد از تولید را تشکیل می دهد و در درجه اول در دشت های شمالی (داکوتای شمالی ، مونتانا ، مینسوتا و داکوتای جنوبی) رشد می کند. گندم HRS به دلیل پروتئین زیاد آن ارزش دارد و این باعث می شود آن را برای نان های مخصوص و ترکیب با گندم پروتئین پایین تر مناسب کند.
• گندم نرم زمستان قرمز (SRW) حدود 15 درصد از کل تولید را تشکیل می دهد و در درجه اول در ایالت ها در امتداد رودخانه می سی سی پی و ایالت های شرقی رشد می کند. آرد تولید شده از SRW درجه فرز برای کیک ، کوکی ها و کراکر استفاده می شود.
• گندم سفید (هر دو زمستان و بهار) تقریباً 15 درصد از کل تولید را تشکیل می دهد و در واشنگتن ، اورگان ، آیداهو ، میشیگان و نیویورک رشد می کند. از آرد آن برای محصولات رشته فرنگی ، کراکر ، غلات و نان های سفید پوسته استفاده می شود.
• گندم دوروم 2-5 درصد از کل تولید را تشکیل می دهد و در درجه اول در داکوتای شمالی و مونتانا رشد می کند. گندم دوروم در تولید ماکارونی استفاده می شود.

فرآورده های جانبی گندم - مانند سبوس (کت بذر بیرونی یک هسته گندم) ، شلوارک (لایه های داخلی بیشتر کت دانه که حاوی برخی از اجزای نشاسته یا آرد) هستند) و واسطه ها (کسری واسطه ای که شامل ترکیبی از سبوس است وشورت) - برای تولید خوراک دام استفاده می شود.

استفاده از گندم ایالات متحده

تقاضای مصرف کننده ایالات متحده برای محصولات غذایی ساخته شده از آرد گندم نسبتاً پایدار است و تا حد زیادی از تغییر در قیمت گندم یا درآمد یکبار مصرف بی تأثیر نیست. با این حال ، تقاضا از نزدیک با جمعیت و تغییر سلیقه ها و ترجیحات مصرف کننده گره خورده است.

قدرت بازار داخلی گندم که از یک چرخش تاریخی در ایالات متحده در مصرف سرانه گندم در دهه 1970 ایجاد شده است. نزدیک به 100 سال ، سرانه مصرف گندم در ایالات متحده کاهش یافته است زیرا رژیم های غذایی متنوع است که شامل کربوهیدرات های جایگزین مانند سیب زمینی و برنج است. مصرف گندم از بیش از 225 پوند برای هر نفر در سال 1879 به 180 پوند در سال 1925 قبل از پایین آمدن با 110 پوند در سال 1972 کاهش یافته است. پس از رسیدن به این نقطه پایین ، سرانه مصرف به طور پیوسته افزایش یافت و تا سال 1997 ، مصرف به 147 پوند دوباره برگشتسرانهافزایش مصرف به نفع صنعت پردازش گندم ایالات متحده بود و صنعت گسترش و مدرن شد.

رشد چند دهه در مصرف سرانه در سال 1997 به پایان رسید زیرا تغییر ترجیحات مصرف کننده ، به رهبری رژیم های کم کربوهیدرات ، بار دیگر باعث کاهش مصرف سرانه گندم شد. علاقه مصرف کننده به این رژیم های غذایی در اوایل دهه 2000 افزایش یافت و در نتیجه کاهش شدید مصرف نان و در نهایت - در مصرف سرانه آرد. تا سال 2005 ، مصرف سرانه آرد به 134. 4 پوند کاهش یافته بود. از آنجا که علاقه به رژیم های کم کربوهیدرات کاهش یافته است ، استفاده سرانه برای 3 سال آینده بسیار متوسط رشد کرد. با این حال ، با شروع از سال 2008 ، افزایش علاقه مصرف کننده به غذاهای بدون گلوتن و ترویج رژیم های غذایی کم کربوهیدرات دوباره برای ایجاد فشار رو به پایین بر روی سرانه استفاده از مواد غذایی گندم است. خدمات تحقیقاتی اقتصادی USDA ، سرانه آرد گندم را با قیمت 131. 1 پوند در سال 2019 تخمین می زند.

تجارت گندم ایالات متحده

اگرچه ایالات متحده به طور معمول فقط حدود 6-7 درصد از گندم جهان را تولید می کند ، اما یک صادر کننده اصلی گندم است. در حالی که اخیراً نقش مهمی در صادرات گندم جهانی به روسیه و اتحادیه اروپا را به خود اختصاص داده است ، ایالات متحده به طور معمول در بین سه صادرکننده برتر گندم جهانی قرار دارد. افزایش جمعیت و درآمدهای جهانی ، به ویژه در کشورهای کم درآمد و متوسط ، گسترش مصرف گندم جهانی و به طور هم زمان تجارت گندم گلوبال را تشویق می کند. با وجود گسترش تجارت جهانی گندم ، سهم ایالات متحده از صادرات جهانی گندم روند کمتری دارد ، که برای سال تجارت بین المللی گندم 2021/22 (ژوئیه - ژوئن) حدود 10 درصد تخمین زده می شود.

واردات ایالات متحده دانه گندم ، بیشتر از کانادا ، اندک است اما از کمتر از 0. 1 میلیون تن در دهه 1970 به طور متوسط 2. 5 میلیون تن در 10 سال گذشته بازاریابی (2012/13-2021/22) رشد کرده است. واردات آرد گندم و محصولات در طی 10 سال گذشته تقریباً 1 میلیون تن سالانه داشته است. واردات محصولات گندم عمدتا از ماکارونی و رشته فرنگی از کانادا ، اتحادیه اروپا و آسیا تشکیل شده است. داده های تاریخی برای واردات و صادرات گندم ایالات متحده از خدمات کشاورزی خارجی USDA (FAS) در سیستم تجارت جهانی کشاورزی (GATS) در دسترس است.

روش تخمین واردات و صادرات گندم ایالات متحده در اینجا در اینجا بیان شده است: گندم بر اساس روش های تخمین تجارت کلاس

تجارت گندم جهانی

از سال 2000 ، ایالات متحده ، اتحادیه اروپا ، کانادا ، استرالیا ، آرژانتین و اتحاد جماهیر شوروی سابق (از جمله سه صادرکننده بزرگ گندم روسیه ، اوکراین و قزاقستان) نزدیک به 90 درصد از صادرات گندم جهانی را به خود اختصاص دادند. پیش از سال 2000 ، این صادرکنندگان برای نشان دادن 95 درصد یا بیشتر صادرات گندم جهانی ترکیب شدند.

اگرچه تعداد معدودی از ملل بر صادرات گندم حاکم هستند ، اما بسیاری از کشورهای پرتحرک گندم وجود دارند. بیشتر گندم توسط کشورهای در حال توسعه با پتانسیل تولید محدود وارد می شود. گندم یک غذای اصلی در بسیاری از کشورهای کم درآمد و متوسط است. افزایش جمعیت در مناطق مختلف جهان با رشد اقتصادی قوی ، تقاضا برای هر دو با کیفیت فرز و گندم تغذیه را افزایش می دهد. بیشتر این کشورها توانایی های محدودی برای گسترش تولید گندم دارند که باعث افزایش تقاضای جهانی برای واردات گندم می شود. بزرگترین بازارهای رشد برای واردات گندم شامل آفریقا-هم شمال (مصر ، الجزایر و مراکش) و کشورهای صحرایی (اتیوپی ، کنیا ، نیجریه ، آفریقای جنوبی و سودان)-خاورمیانه (ایران ، جردن ، لبنان ، عربستان سعودی است.، و سوریه) و آسیای جنوب شرقی (اندونزی ، فیلیپین و ویتنام).