ساختار مالی

جولی یانگ یک نویسنده و ویراستار مالی با تجربه است. او در تحلیل مالی در برنامه ریزی سرمایه و مدیریت سرمایه گذاری تخصص دارد.

Thomas J. Brock یک CFA و CPA با بیش از 20 سال تجربه در زمینه های مختلف از جمله سرمایه گذاری، مدیریت سبد بیمه، امور مالی و حسابداری، سرمایه گذاری شخصی و مشاوره برنامه ریزی مالی، و توسعه مطالب آموزشی در مورد بیمه عمر و مستمری است.

Yarilet Perez یک روزنامه نگار باتجربه چند رسانه ای و حقایق با مدرک کارشناسی ارشد در روزنامه نگاری است. او در چندین شهر برای پوشش اخبار فوری، سیاست، آموزش و غیره کار کرده است. تخصص او در امور مالی شخصی و سرمایه گذاری و املاک و مستغلات است.

ساختار مالی چیست؟

ساختار مالی به ترکیبی از بدهی و حقوق صاحبان سهام اشاره دارد که یک شرکت برای تامین مالی عملیات خود استفاده می کند. این ترکیب مستقیماً بر ریسک و ارزش تجارت مرتبط تأثیر می گذارد. مدیران مالی کسب و کار مسئولیت تصمیم گیری بهترین ترکیب بدهی و حقوق صاحبان سهام را برای بهینه سازی ساختار مالی دارند.

به طور کلی ساختار مالی یک شرکت را می توان ساختار سرمایه نیز نامید. در برخی موارد، ارزیابی ساختار مالی ممکن است شامل تصمیم بین مدیریت یک کسب و کار خصوصی یا دولتی و فرصت‌های سرمایه‌ای باشد که هر کدام به دست می‌آیند.

شناخت ساختار مالی

شرکت ها برای تنظیم ساختار کسب و کار خود چندین انتخاب دارند. شرکت ها می توانند خصوصی یا دولتی باشند. در هر مورد، چارچوب برای مدیریت ساختار سرمایه در درجه اول یکسان است، اما گزینه های تامین مالی بسیار متفاوت است.

به طور کلی، ساختار مالی یک کسب و کار حول محور بدهی و حقوق صاحبان سهام است.

سرمایه بدهی از سرمایه گذاران اعتباری دریافت می شود و در طول زمان با نوعی بهره بازپرداخت می شود. سرمایه سهام از سهامدارانی که به آنها مالکیت کسب و کار را برای سرمایه گذاریشان می دهند و بازده حقوق صاحبان سهام خود را که می تواند به صورت سود یا توزیع ارزش بازار باشد، جمع آوری می شود. هر کسب و کار بسته به نیازها، هزینه ها و تقاضای سرمایه گذاران ترکیب متفاوتی از بدهی و حقوق صاحبان سهام دارد.

خصوصی در مقابل عمومی

شرکت های خصوصی و دولتی چارچوبی برای توسعه ساختار خود دارند اما تفاوت های مختلفی دارند که این دو را متمایز می کند. هر دو نوع شرکت می توانند سهام خود را صادر کنند. سهام خصوصی با استفاده از همان مفاهیم سهام عمومی ایجاد و ارائه می شود اما سهام خصوصی فقط برای انتخاب سرمایه گذاران به جای بازار عمومی در بورس اوراق بهادار در دسترس است. به این ترتیب ، فرایند جمع آوری کمک های مالی بسیار متفاوت از یک پیشنهاد رسمی رسمی رسمی (IPO) است. شرکت های خصوصی همچنین می توانند با گذشت زمان چندین دوره از تأمین اعتبار سهام را طی کنند که بر ارزش گذاری بازار آنها تأثیر می گذارد. شرکت هایی که بالغ می شوند و تصمیم می گیرند سهام را در بازار عمومی صادر کنند ، این کار را از طریق حمایت از یک بانک سرمایه گذاری انجام می دهند که به آنها کمک می کند تا پیشنهاد را از قبل بازاریابی کنند و ارزش سهام اولیه را ارزیابی کنند. پس از IPO ، همه سهامداران به سهامداران عمومی تبدیل می شوند و سرمایه گذاری در بازار شرکت بر اساس سهام زمان برجسته بازار ارزش گذاری می شود.

سرمایه بدهی فرآیندهای مشابهی را در بازار اعتبار با بدهی خصوصی که در درجه اول فقط برای انتخاب سرمایه گذاران ارائه می شود ، دنبال می کند. به طور کلی ، شرکت های دولتی از نزدیک با آژانس های رتبه بندی با رتبه بندی های عمومی به طبقه بندی سرمایه گذاری بدهی برای سرمایه گذاران و بازار کمک می کنند. تعهدات بدهی یک شرکت برای شرکتهای خصوصی و دولتی اولویت دارد. حتی اگر این امر به بدهی ها با ریسک های کمتری کمک کند ، شرکت های بازار خصوصی هنوز هم می توانند انتظار داشته باشند که میزان بهره بالاتری را بپردازند زیرا مشاغل و جریان های نقدی آنها کمتر مشخص می شود که باعث افزایش ریسک می شود.

بدهی در مقابل عدالت

در ساخت ساختار مالی یک شرکت ، مدیران مالی می توانند بین بدهی یا حقوق صاحبان سهام را انتخاب کنند. تقاضای سرمایه گذار برای هر دو کلاس سرمایه می تواند به شدت بر ساختار مالی یک شرکت تأثیر بگذارد. در نهایت ، مدیریت مالی به دنبال تأمین مالی شرکت با کمترین نرخ ممکن ، کاهش تعهدات سرمایه خود و اجازه سرمایه گذاری بیشتر در تجارت است.

به طور کلی ، مدیران مالی ساختار سرمایه را با جستجوی بهینه سازی متوسط وزن سرمایه (WACC) در نظر می گیرند و ارزیابی می کنند. WACC محاسبه ای است که میانگین درصد پرداخت مورد نیاز این شرکت را به سرمایه گذاران خود برای تمام سرمایه خود منتقل می کند. تعیین ساده WACC با استفاده از یک روش متوسط وزنی که ترکیبی از نرخ پرداخت همه بدهی و سرمایه سهام شرکت است ، محاسبه می شود.

معیارهای تجزیه و تحلیل ساختار مالی

معیارهای اصلی تجزیه و تحلیل ساختار مالی در درجه اول برای شرکت های خصوصی و دولتی یکسان است. شرکت های دولتی موظفند پرونده های عمومی را به کمیسیون اوراق بهادار و بورس ارائه دهند که شفافیت سرمایه گذاران را در تجزیه و تحلیل ساختار مالی فراهم می کند. شرکت های خصوصی به طور معمول فقط گزارش های مالی را به سرمایه گذاران خود ارائه می دهند که گزارش مالی آنها را برای تجزیه و تحلیل دشوارتر می کند.

داده ها برای محاسبه معیارهای ساختار سرمایه معمولاً از ترازنامه تهیه می شود. یک معیار اصلی مورد استفاده در ارزیابی ساختار مالی بدهی به کل سرمایه است. این بینش سریع در مورد میزان سرمایه شرکت بدهی و ارزش سهام چقدر است. بدهی ممکن است شامل کلیه بدهی های موجود در ترازنامه یک شرکت یا بدهی های بلند مدت باشد. سهام در بخش سهامداران ترازنامه سهامداران یافت می شود. به طور کلی ، هرچه نسبت بدهی به سرمایه بالاتر باشد ، یک شرکت بیشتر به بدهی تکیه می کند.

بدهی به سهام نیز برای شناسایی ساختار سرمایه استفاده می شود. هرچه بدهی بیشتر شرکت داشته باشد این نسبت بالاتر خواهد بود و بالعکس.