بازار پول و سازهای آن

بازاری که به عنوان پیوندی بین پس انداز و وام گیرندگان ، با انتقال سرمایه یا پول از کسانی که مبلغ مازاد پول را به کسانی که نیاز به پول یا سرمایه گذاری دارند ، خدمت می کند ، به عنوان بازار مالی شناخته می شود. به عبارت ساده ، بازار مالی بازاری است که دارایی های مالی را ایجاد و مبادله می کند. به طور کلی ، سرمایه گذاران به عنوان واحدهای مازاد شناخته می شوند و شرکت های تجاری به عنوان واحدهای کسری شناخته می شوند. از این رو ، یک بازار مالی به عنوان پیوندی بین واحدهای مازاد و واحدهای کسری عمل می کند و وام گیرندگان و وام دهندگان را با هم جمع می کند. می توان با کمک دو روش اصلی بودجه اختصاص داد:

• از طریق بانک ها
• از طریق بازارهای مالی

خانوارها (که واحدهای مازاد هستند) ممکن است پس انداز خود را در بانک ها حفظ کنند یا ممکن است از این مبلغ برای خرید اوراق بهادار از بازار سرمایه استفاده کنند. بازار مالی و بانک ها سپس وجوه را به شرکتهای تجاری (که واحدهای کسری هستند) وام می دهند. بانک ها و بازار مالی با یکدیگر رقابت می کنند. بازارهای مالی به دو دسته گسترده طبقه بندی می شوند. یعنی ، بازار سرمایه (بازار اولیه و بازار ثانویه) و بازار پول.

بازار پول

بازاری برای وجوه کوتاه مدت که قرار است برای یک دوره تا یک سال استفاده شود ، به عنوان بازار پول شناخته می شود. در مورد کلی ، بازار پول منبع وجوه یا امور مالی برای سرمایه در گردش است. معاملات انجام شده در بازار پول شامل وام و وام گرفتن پول برای کوتاه مدت است و همچنین شامل فروش و خرید اوراق بهادار با مدت یک سال یا اوراق بهادار است که طی یک سال بازپرداخت می شود (بازخرید می شوند). برخی از ابزارهای مشترک بازار پول عبارتند از: صورتحساب ، صورتحساب تجاری ، قبض T. ، مقاله تجاری ، گواهی سپرده ها و غیره. یک بازار پول دارای مکان جغرافیایی ثابت نیست. با این حال ، این شامل هر سازمان و موسسه ای است که با بدهی های کوتاه مدت سروکار دارد. برخی از مؤسسات مشترک عبارتند از: بانک دولتی هند ، بانک ذخیره هند ، LIC ، UTI ، سایر بانک های تجاری و غیره.

برخی از ویژگی های بازار پول به شرح زیر است:

1. این یک بازار کوتاه مدت است.

2. هیچ مکان جغرافیایی ثابت از بازار پول وجود ندارد.

3. برخی از ابزارهای متداول بازار پول عبارتند از پول ، صورتحساب تجاری ، گواهی سپرده ها و غیره.

4- برخی از مؤسسات اصلی درگیر در بازار پول عبارتند از: LIC ، GIC ، RBI ، بانک های تجاری و غیره.

ابزارهای بازار پول

برخی از ابزارهای مشترک بازار پول به شرح زیر است:

1. با پول تماس بگیرید

پول وام گرفته شده یا به تقاضا برای مدت زمان کوتاهی (به طور کلی یک روز) به عنوان پول تماس شناخته می شود. مدت زمان تماس شامل یکشنبه ها و تعطیلات دیگر نیست. بیشتر توسط بانک ها استفاده می شود. این بدان معناست که وقتی یک بانک با کمبود موقت پول نقد روبرو می شود ، پس از آن بانک با پول نقد مازاد به مدت یک یا دو روز به بانک سابق پول می دهد. همچنین به عنوان بازار پول تماس بین بانکی شناخته می شود. علاوه بر بانک ها ، سازمان های دیگری مانند شرکت های صندوق های متقابل ، شرکت های بیمه و غیره نیز با پول تماس سروکار دارند. بازار پول تماس از طریق تلفن صورت می گیرد. نقدینگی پول تماس فقط در کنار پول نقد است.

دوره بلوغ پول تماس بسیار کوتاه است و از یک روز تا 15 روز متفاوت است. پول تماس توسط بانک ها بیشتر مورد نیاز است تا حداقل نیاز CRR (نسبت ذخیره نقدی) را برآورده کنند. مبلغ سود پرداخت شده در پول تماس به عنوان نرخ تماس شناخته می شود. میزان تماس از نظر طبیعت بسیار بی ثبات است و از روز به روز متفاوت است و گاهی اوقات از ساعت به ساعت دیگر.

بین نرخ بهره پول تماس و سایر اوراق بهادار رابطه معکوس وجود دارد. این بدان معناست که وقتی نرخ بهره پول تماس افزایش می یابد ، سایر اوراق بهادار ارزان و برعکس می شوند.

2. صورتحساب خزانه داری (T. Bills)

به نمایندگی از دولت هند ، لوایح خزانه داری توسط بانک ذخیره هند (RBI) صادر می شود. با کمک T. lills ، دولت هند می تواند وام های کوتاه مدت دریافت کند ، زیرا آنها به عموم مردم و بانک ها فروخته می شوند. صورتحساب خزانه داری آزادانه قابل انتقال و قابل مذاکره است و با تخفیف صادر می شود. از آنجا که صورتحساب خزانه داری توسط بانک ذخیره هند صادر می شود ، آنها امن ترین سرمایه گذاری ها محسوب می شوند. دوره بلوغ صورتحساب خزانه داری از 14 روز تا 364 روز متفاوت است.

صورتحساب خزانه داری همچنین به عنوان اوراق قرضه کوپن صفر شناخته می شود و با قیمتی پایین تر از ارزش چهره آنها صادر می شود و به صورت بازپرداخت بازپرداخت می شود. صورتحساب T. برای حداقل 25000 پوند و در چند برابر آن در دسترس است.

به عنوان مثال ، فرض کنید گوراو ، یک سرمایه گذار یک لایحه خزانه داری 5 ماهه با ارزش چهره 3،00،000 پوند برای 2،80،000 پوند خریداری می کند. اگر او این لایحه خزانه داری را تا دوره سررسید نگه داشته باشد ، 3،00،000 پوند دریافت می کند و تفاوت بین مبلغ صورتحساب و مبلغ پرداخت شده توسط وی برای خرید صورتحساب ، سود وی است.

3. صورتحساب تجاری

لوایح تجاری همچنین به عنوان صورتحساب تجاری یا قبض های مسکونی شناخته می شود ، قبض هایی است که توسط یک سازمان از طرف دیگر تهیه شده است. صورتحساب های تجاری ابزارهای متداول بازار پول است که در فروش اعتبار و خریدها استفاده می شود. دوره بلوغ صورتحساب های تجاری برای کوتاه مدت ، به طور کلی 90 روز است. با این حال ، می توان قبض های تجاری را قبل از دوره بلوغ با بانک تخفیف داد. لوایح تجاری ابزارهای قابل مذاکره و به راحتی قابل انتقال هستند. کشو لایحه تجاری در تاریخ موعد این لایحه را افتخار می کند.

یک لایحه تجاری تأیید کتبی بدهی است. از طریق این تأیید کتبی ، کشو یا سازنده ، کشنده یا گیرنده را راهنمایی می کند تا در یک بازه زمانی ثابت پرداخت را انجام دهد. کشنده این لایحه را می پذیرد و در قبال پرداخت در تاریخ موعد مسئولیت کشو را بر عهده می گیرد.

4. مقاله تجاری (C. P.)

یک سفته ناامن که توسط شرکت های خصوصی یا دولتی با دوره بلوغ ثابت صادر شده است و از 15 روز تا یک سال متفاوت است ، به عنوان یک مقاله تجاری شناخته می شود. این برای اولین بار در سال 1990 در هند معرفی شد. از آنجا که این ساز ناامن است ، می توان آن را توسط شرکت هایی با اعتبار و اعتبار خوب صادر کرد. سرمایه گذاران اصلی مقالات تجاری بانکهای تجاری و صندوق های متقابل هستند. وجوه جمع آوری شده از طریق مقالات تجاری توسط شرکت ها برای تأمین هزینه شناور آنها استفاده می شود. به این تأمین مالی Bridge گفته می شود.

به عنوان مثال ، یک شرکت می خواهد بودجه بلند مدت را برای خرید کارخانه ، ماشین آلات و دفتر جدید جمع کند. این شرکت وجوه را از طریق سهام عدالت ، بدهی ها و غیره جمع می کند ، که برای آن مجبور است هزینه های شناور مانند کارگزاری ، چاپ دفترچه ، کمیسیون و غیره را متحمل شود ، این هزینه ها را می توان از طریق مسئله مقالات تجاری برآورده کرد.

بنابراین ، هدف اصلی صدور مقالات تجاری:

• هزینه شناور جلسه
• تأمین بودجه کوتاه مدت برای نیازهای سرمایه فصلی و در گردش

5. گواهی سپرده ها (C. D.)

زمان یا سپرده ای که می تواند در بازار ثانویه فروخته شود ، به عنوان گواهی سپرده (C. D.) شناخته می شود. این فقط توسط یک بانک می تواند صادر شود و یک گواهی نامه حامل یا سند عنوان است. گواهی سپرده یک ابزار قابل مذاکره و به راحتی قابل انتقال است. بانک ها گواهی سپرده را در برابر سپرده های نگهداری شده توسط موسسات و شرکت ها صادر می کنند. مدت زمان گواهی سپرده ها از 91 روز تا یک سال متغیر است. C. D. می تواند در طی دوره ای از نقدینگی محکم به شرکت ها ، شرکت ها و افراد صادر شود. زمان آن است که رشد سپرده بانک کند است ، اما تقاضای اعتبار زیاد است.